Sibel Yoğurtçular ‘’Yeniden özgürlüğüme kavuştum!’’

“1963, İzmir doğumluyum. 2003’te başlayan ağrılarımla hayatımda yeni bir döneme girdim. İlk günler, ‘Basit bir sıkıntıdır, geçer’ diyordum. Fakat başıma gelecekleri ve neler yaşayacağımı tahmin bile edemezdim. Aradan bir yıl geçti… Ağrılarım artık dayanılmaz bir noktaya gelince, İstanbul’da doktora gittim. Ameliyat kararı alındı ve dört ay arayla önce sol, sonra sağ kalçama protez takıldı. Bu iki ameliyat sonrasında kısmi felç yaşadım. Ayağımın altına sanki iğneler batıyor gibi bir hissiyat içindeydim. Doktorum öncelikle bu durumu kabul etmedi. Ameliyat sonrası da fizik tedavinin gerekli olmadığını söylemişti. Fakat gün geçtikçe ayağıma hükmedemez oldum. Doktorum bu durum karşısında yeni bir ameliyat ya da tedavi planı da sunmadı. Eylül 2006’da kendi kararımla fizik tedavi almaya karar verdim. Ameliyatımın üstünden iki yıl geçmişti ve belki de geç alınmış bir karardı bu. 13 ay sürdü… Fizik tedavi doktorum ayağımda kısmi felç olduğunu söyledi. İkinci tıbbi görüş için yeni bir doktora başvurdum. Hatta o dönem (2007) bir kamu hastanesinde 40-45 hekimin olduğu, kalça protez problemlerinin konuşulduğu bir konseye konu oldum. Vaka olarak tüm doktorlar önünde durumum ve sürecim tartışılmıştı. O an umutlarım artsa da, konseyden yeni bir çözüm planı veya ameliyat kararı çıkmayınca adeta yıkıldım. 2008’e geldiğimizde ise artık yürüyemiyor, kişisel bakımımı dahi yapamıyordum. Doktorlardan, hastanelerden korkar olmuştum. Hiçbir ümidim yoktu artık. Yeni bir arayışa girmek de istemiyordum, yorgundum ve ruhen iyi değildim. 2015’e kadar bu durumum devam etti. Bir gün aile doktorumuzun tavsiyesiyle, Medistate Kavacık Hastanesi Yrd. Doç. Mustafa Tekkeşin ile tanıştım. Mustafa Hoca ve ekibi bana o kadar güven aşıladı ki, 15 gün içinde yeni ameliyat için karar vermiştim. Ameliyatta, içeride zarar görmüş protez parçaları çıkarılacak ve yeniden bir eklem oluşturulacaktı. Riskleri büyüktü. Fakat ümitlerim boşa çıkmadı ve başarılı bir ameliyat geçirdim. Şu an çok mutluyum! Her yere ambulansla taşınırken, artık bir araca kendim binebiliyorum. Hatırlıyorum da, Mustafa Hoca’nın odasına ilk girdiğimde beni hasta sedyesine üç kişi çıkarmıştı. Yedi yıl boyunca (2008-2015 arası) evimin kapısının önüne dahi çıkamazken, Mustafa Hoca ile özgürlüğüme yeniden kavuştum. Herkese çok teşekkürler…”